కల నెరవేరింది

అట మీద ఉన్న చెస్‌ బోర్డు బూజు దులిపి ఇచ్చినప్పుడు తెలియలేదు... 

తన కూతురు అందులోనే ఛాంపియన్‌ అవుతుందని! తనవద్దే ఎత్తులు నేర్చుకున్న బుజ్జాయి ఆ తరువాత తననే పైఎత్తులతో చిత్తు చేస్తుందని!! 

ఆరేళ్ల వయసులో ‘పావులు’ కదిపిన ఆ చిన్నారే ఇప్పుడు మహిళా గ్రాండ్‌మాస్టర్‌గా అవతరించింది. తెలుగునాట ఈ ఘనత సాధించిన మూడో చదరంగ క్రీడాకారిణిగా ఘనతకెక్కింది. 21 సంవత్సరాల వయసులో 26 అంతర్జాతీయ పతకాలు గెలిచిన విశాఖ జిల్లా నర్సీపట్నానికి చెందిన బొడ్డా ప్రత్యూష 

‘గ్రాండ్‌’ సక్సెస్‌ జర్నీ ఇది... 

‘‘రెండువేల రెండులో అనుకొంటా... మా నాన్న విశాఖ జిల్లా కొయ్యూరులో ప్రభుత్వ ఉన్నత పాఠశాలలో ఉపాధ్యాయుడిగా పనిచేసేవారు. నాకప్పుడు ఆరేళ్లు. ఇప్పటిలా స్మార్ట్‌ఫోన్లు అందుబాటులో లేని రోజులు. బడి నుంచి వచ్చాక నాకు, మా అక్కకు ఏమీ తోచేది కాదు. దీంతో ఒకరోజు మా నాన్న... ఎప్పుడో అటకపై దాచిన చదరంగం బోర్డును బయటకు తీశారు. దానికున్న బూజు దులిపి ఆడుకోమని మాకు ఇచ్చారు. ఆయనకు ఖాళీ దొరికినప్పుడల్లా మాతో ఆడుతుండేవారు. చిన్న చిన్న ఎత్తులు, పైఎత్తులు ఆయన వద్దే నేర్చుకున్నాను. అలా నాకు తెలియకుండానే చెస్‌పై విపరీతమైన ఆసక్తి పెరిగిపోయింది. రెండేళ్లు గడిచేసరికి ప్రతి ఆటలో నాన్నను ఓడించడం మొదలుపెట్టాను. తరువాత చుట్టుపక్కల ప్రాంతాల్లో చదరంగం ఆడేవారందరితో పోటీపడి గెలవడంతో నాలో ఆత్మవిశ్వాసం పెరిగింది. 

అనుకోకుండా అలా... 

ఒకసారి సంక్రాంతి సెలవులకు నర్సీపట్నంలో ఉంటున్న మా తాతయ్య ఇంటికి బస్సులో బయలుదేరాం. మార్గమధ్యంలో జోగుంపేట గ్రామం వద్ద రహదారి పక్కన కట్టిన ‘జిల్లా స్థాయి చదరంగం పోటీలు’ బ్యానర్‌ నన్ను ఆకర్షించింది. వెంటనే నాన్నకు చెప్పి అక్కడే బస్సు దిగిపోయాం. పోటీల్లో పాల్గొన్నా. జిల్లా నలుమూలల నుంచి సీనియర్‌ క్రీడాకారులు ఎంతో మంది వచ్చారు. అయితే వారిందరినీ ఓడించి విజేతగా నిలిచాను. అనుకోకుండా అలా తొలిసారి జిల్లా ఛాంపియన్‌ను అయ్యాను. ఒక రకంగా ఆ గెలుపే నా జీవితాన్ని మలుపు తిప్పిందని చెప్పాలి. ‘మంచి శిక్షణ ఇప్పిస్తే అంతర్జాతీయ స్థాయిలో రాణిస్తుంద’ని స్నేహితులు నా గురించి నాన్నకు చెప్పారు. నాన్న కూడా అందుకు ఓకే అన్నారు. 

సింగపూర్‌లో విజయంతో... 

ఒక పక్కన శిక్షణ తీసుకొంటూనే ఎక్కడ పోటీలుంటే అక్కడకు వెళ్లే దాన్ని. అలా జిల్లాలో జరిగిన అండర్‌-7 జాతీయ బాలికల చదరంగం పోటీల్లో పాల్గొన్నాను. అందులో నెగ్గి జాతీయ ఛాంపియన్‌గా నిలిచాను. ఆ పోటీలకు వచ్చిన తాడేపల్లిగూడెంలో ఉండే చదరంగ నిపుణుడు అమర్‌నాథ్‌తో నాకు శిక్షణ ఇప్పించాలని నాన్న భావించారు. దీంతో ఆయన్ను నర్సీపట్నం తీసుకువచ్చి, తాతయ్య వాళ్లింట్లో ఉంచి మరీ నాకు శిక్షణ ఇప్పించారు. ఇది నా ఆటను మరో ఎత్తుకు తీసుకువెళ్లింది. ఆ ఉత్సాహంతోనే సింగపూర్‌లో జరిగిన అండర్‌-7 ఆసియా  చదరంగం పోటీల్లో స్వర్ణ పతకం సాధించాను. అలా అంతర్జాతీయ చదరంగం క్రీడాకారిణిగా నా ప్రస్థానం ప్రారంభమైంది. కామన్‌వెల్త్‌, వరల్డ్‌ చెస్‌ స్కూల్‌ తదితర 12 అంతర్జాతీయ చదరంగం టోర్నమెంట్‌లలో విజేతగా నిలిచాను. 

హారిక కోచ్‌ వద్ద... 

వెళ్లిన చోటల్లా దాదాపు విజయం నాదే. అయితే నాకు మరింత మెరుగైన శిక్షణ అవసరమని అమ్మానాన్నలు భావించారు. దాంతో మహిళా గ్రాండ్‌మాస్టర్‌ ద్రోణవల్లి హారిక కోచ్‌ పి.రామరాజు వద్ద నన్ను చేర్చారు. ప్రస్తుతం ఆయనే నా కోచ్‌. ఇప్పటి వరకు 45 దేశాల్లో పర్యటించి 24 అంతర్జాతీయ, 8 జాతీయ పతకాలు సాధించానంటే ఒక్కోసారి నాకే ఆశ్చర్యంగా ఉంటుంది. 

వాళ్లిద్దరి తరువాత నేనే... 

ప్రపంచ వ్యాప్తంగా 126 మంది ‘ఉమన్‌ గ్రాండ్‌మాస్టర్‌’  హోదా దక్కిచుకున్నారు. వారిలో భారత్‌ నుంచి ఎనిమిది మందే ఉన్నారు. ఇక తెలుగు రాష్ట్రాల్లో కోనేరు హంపి, ద్రోణవల్లి హారిక మాత్రమే ఈ ఘనత సాధించారు. ఆ తరువాత ఆ హోదా దక్కించుకుంది నేనే! చెస్‌ను సీరియస్‌గా తీసుకున్నాక నేను కన్న కల ‘గ్రాండ్‌మాస్టర్‌’!  

ఒక్కొక్కటిగా సాధిస్తూ... 

‘గ్రాండ్‌మాస్టర్‌’ కావాలంటే మూడు ‘నార్మ్‌’లు సాధించాలి. 2015లో ఉమెన్స్‌ ఇంటర్నేషనల్‌ మాస్టర్‌ టైటిల్‌, 2016లో ఉమెన్స్‌ గ్రాండ్‌ మాస్టర్‌ పోటీల్లో గెలుపొంది రెండు నార్మ్‌లు సాధించాను. మూడో నార్మ్‌ కోసం పదిహేనుసార్లు ప్రయత్నించి విఫలమయ్యాను. కానీ కుంగిపోలేదు. బ్రిటన్‌లో జరిగిన జిబ్రాల్టర్‌ ఓపెన్‌ చెస్‌ ఛాంపియన్‌షిప్‌లో ఆత్మవిశ్వాసంతో పోటీపడ్డాను. అత్యధిక పాయింట్లు గెలిచి మూడో నార్మ్‌ సొంతం చేసుకున్నాను. మహిళా గ్రాండ్‌మాస్టర్‌ను అయ్యాను. 

లక్ష్యం... ఓపెన్‌ గ్రాండ్‌మాస్టర్‌... 

నా శ్వాస... ధ్యాస... చదరంగమే! నా శిక్షణ. ప్రస్తుతం నాకు ఫైడ్‌ (ఫెడరేషన్‌ ఆఫ్‌ ఇంటర్నేషనల్‌ డెమిస్‌ ఇన్‌ చెస్‌) ఇచ్చిన రేటింగ్‌ 232. ఓపెన్‌ కేటగిరీలో గ్రాండ్‌మాస్టర్‌ కావాలంటే రేటింగ్‌ కనీసం 2400కు పైగా ఉండాలి. ప్రపంచ ఛాంపియన్‌ కావాలన్న పట్టుదలతో శ్రమిస్తున్నాను. మిగతా క్రీడల మాదిరిగా చెస్‌ గ్లామరస్‌ స్పోర్ట్‌ కాకపోవడంతో స్పాన్సర్లు ఆసక్తి చూపడం లేదు. ప్రభుత్వపరంగా తగిన సహకారం అందిస్తే నాలాంటి ఎందరో అమ్మాయిలు చదరంగంలో రాణిస్తారు.’’ 

 - పీవీ సత్యనారాయణరావు, నర్సీపట్నం