కొడుక్కి గుణపాఠం

ఒక ఊరిలో ఓ వర్తకుడు ఉండేవాడు. అతని పేరు సోమయ్య. వ్యాపారంతో పాటు వ్యవసాయం చేసేవాడు. అతనికి లేకలేక ఓ కొడుకు పుట్టాడు. అల్లారు ముద్దుగా పెంచాడు. చదివించాడు. బుద్ధి మాటలు చెప్పినా.. ఏనాడూ పట్టించుకోలేదు. ఆ కుర్రోడు పెరిగి పెద్దయ్యాడు. చెడు స్నేహితుల వెంట తిరిగేవాడు. ఉన్న డబ్బును దానం చేసేవాడు. వ్యసనాలకు లోనై డబ్బులు పోగొట్టుకునేవాడు. అలా చేయకు బాబూ.. డబ్బులు మళ్లీ సంపాదించలేవు అంటూ అనేవాడు. ఏనాడూ తండ్రి మాటను వినేవాడు కాదు.

కొన్నాళ్లకు అప్పులు చేశాడు సోమయ్య కొడుకు. సోమయ్య బాధతో మంచాన పడినా అప్పులు తీర్చాడు. వ్యాపారం, వ్యవసాయం చేయలేకపోయాడు. అప్పులు కట్టడం వల్ల తండ్రి గొప్పదనం తెలిసింది. తండ్రి దగ్గరకు వెళ్లి నిలబడ్డాడు. ‘డబ్బులు సంపాదించటం కష్టం. డబ్బులు సంపాదిస్తే నా డబ్బుతో పాటు ఆస్తినీదే. ముందు లక్ష రూపాయలు సంపాదించు’ అన్నాడు. సవాల్‌గా తీసుకున్నాడు కొడుకు. అతడు చదువుకున్నా.. మొరటుగా ఉండటం వల్ల ఉద్యోగం రాలేదు. నెలపాటు తిరిగితే ఉద్యోగం వచ్చింది. నెలకు పదిహేను వేల రూపాయలు. ఆ జీతం డబ్బులు తీసుకొచ్చి తండ్రికి ఇచ్చేవాడు. అతను ఆ డబ్బులను ఓ డబ్బాలోకి విసిరేసేవాడు. ఇలా మూడు నెలలు జరిగింది. నాలుగో నెల తన తండ్రిమీద కోపంతో అడిగాడు. ‘చూడు బాబూ.. సంతోషం. ఇప్పటికైనా అడిగావు. దయచేసి నా బాధను అర్థం చేసుకో. నువ్వు గతంలో వేలకు వేల రూపాయలు ఖర్చు చేసేవాడివి. నాకు కూడా ఇలా కోపం వచ్చేది. ఏమీ అనలేదు. ఇది నీ ఆస్తి. నీ ఇష్టం. కాపాడుకుంటే నీ ఇష్టం’ అన్నాడు. తండ్రి మాటలతో కొడుకు గుణపాఠం నేర్చుకుని ఆ తర్వాత ఏ తప్పు చేయకుండా జీవించాడు.